Sprawcą tego zdarzenia jest... no kto? nie ja! nie Córcia! a... mój Małż!!! Tak, tak... zabrał je koledze, który nie mógł już więcej kotków mieć i odnosił do schroniska... Gołębie serce ma ten mój twardziel <3
Otrzymałam koszyk ze słowami: "Marzyłaś o kotku!". Marzyłam, o jednym, czarnym i z krawatką na szyjce ;-) ale o trzech! hmmmm... chyba nawet w najśmielszych marzeniach nie doszłam do tej liczby ;-)
Od wczoraj sprawdzam się więc jako i kocia mama. Maluszki mają około 3-4 tygodni, mama kotka podrzuciła je do ludzi i zostawiła. Już są samodzielne, jedzą i są bardzo radosne. Wczorajszy dzień był zapoznawaniem się... Zwizytował nas Pan Doktor (nota bene nasz sąsiad). Otrzymałam dużo dobrych podpowiedzi i kotki dostały się pod opiekę lekarską.
Przed nami bardzo dużo wyzwań, bo kociaki są dzikie i trzeba zająć się ich pielęgnacją. Jednak uczę i zdobywam kolejną wiedzę... czeka je odrobaczanie i pryskanie na kleszcze oraz szczepionki :-) No... najważniejsza kuweta i piasek, które ma dzisiaj przywieźć Małż :-)
Kotki dostały już imiona:
dachowiec jest największy, jako jedyny ma zdrowe oczka, więc dużo widział i jest cały czas nieufny oraz niespokojny, zachowuje się jakby był głową rodziny, otrzymał ode mnie imię - Tygrysek,
średni "syjamek" został Puszkiem,
a mała "syjamka" - Kokardką dzięki mojej Córci :-)
Płci jeszcze nie znamy oprócz Tygryska, ale nie martwimy się tym... zawsze można zmienić na Pusię i Kokardka ;-)
Zrobiłam pierwszą zabawkę i Córcia mogła zaczepiać nią kotki. Na zdjęciu widać Kokardę, która z ciekawością atakuje przedmiot. Jest najbardziej szalona i odważna, pomimo że najmniejsza...
Ot i tak to nam się toczy kolejny dzień na wsi...
Pozdrawiam Was ciepło :-)
