Rozmowa:
Ja: Czy cisza może być dobra?...
Mój Rozum: Tak... dobra cisza...
J: Ale dziwna?...
MR: Tak...
J: Dlaczego taka dziwna?
MR: bo oswajasz się z nową sytuacją...
J: Szybko się oswoję? (łzy w oczach)
MR: Szybciej niż myślisz. Twojej Córci w przedszkolu jest bardzo dobrze.
..........................................
16 komentarzy:
Zaczęłam czytać i się przestraszyłam, że coś złego się stało... ale mi ulżyło jak doczytałam do końca.
Pomyśl o tym tak: Twoja córeczka pozna rówieśników, będzie się z nimi dobrze bawiła i uczyła się jak kontaktować się z innymi, a Ty będziesz miała więcej czasu dla siebie i na tworzenie. ;) :)
Kasiu,
musiałam wywalić na zewnątrz, to co czuję... A czuję się dziwnie...
Nosi mnie... zaraz po Nią idę.
Wiem, że wiele dobrego będzie... Kasiu... wiem... ale matka zawsze przeżywa za dużo w ważnych dziecka chwilach...
Dziękuję :-)
A ja się zbeczałam normalnie - bo w tej samej ciszy tkwię dziś po uszy...
Aniu,
bo już ryczę...
Będę okropna, ale ja za tą ciszą po wakacjach (u mnie baaardzo hałaśliwych ;)) już się nawet trochę stęskniłam :))). No cóż, moje Juniory o wiele starsze...Trzymaj się dzielnie!!! A może wymianka, jako lekarstwo na zapełnienie czasu?
Pozdrawiam cieplutko :)
ależ się wzruszyłam :)
ja oczekuję takiej ciszy, bo to będzie krótka cisza, pięciogodzinna. Akurat tyle potrzeba, żeby wyciszyć się, popracować i z czystymi myślami spędzić razem popołudnie.
Całusy dla A. Oj już tęsknię za tą ciszą :):) i za czystą myślą :)
Rozumiem Cię w pełni, choć moja cisza tylko połowiczna, bo mi na osłodę został 2,5-latek w domu.
Ale i tak jest dziwnie pusto...a Kostek błąka się po domu i ciągle pyta kiedy wróci Tosia...
Na szczęście te roztania są na tak krótko;
Pozdrawiam cieplutko :)
Maj. jestem za wymianą - jaka?
Oliwka - ja też tęsknię za ciszą, ale uwierz mi - dziwnie jest!
Mazmiko dziękuję za otuchę. Wiem, że dla wszystkich to dobrze, bo Córcia z dziećmi, mama z pracą twórczą... ale trzeba się oswoić...
Już mi lepiej ;-)
Pozdrawiam :-)
Lenko, baaardzo się cieszę, piszę już maila :))))
jak mój Syn był pierwszy dzień w zerówce (jakieś pięć lat temu...:) ) to nie potrafiłam wrócić do domu, ze łzami w oczach kręciłam się po okolicy gapiąc się ciągle na zegarek...
:)
ale jak dziś poszedł do szkoły, to się jakby trochę ucieszyłam ;)
pozdrawiam ciepło :)
Auliku, dziękuję :-)
Dzisiaj jest ok. Ale wczoraj było szokująco cicho...
Zaczynam zbierać się do ogromnych zaległości scrapkowych i też się troszkę się cieszę :-)
Ojej ależ się przelękłam na początku a tu taki koniec...
Mamuśka :D odchodzenie jest normalną koleją rzeczy. Teraz przedszkole, później szkoła, chłopak, mąż :)
Wykorzystaj ten czas dla siebie, ropieszczaj się, scrapuj.
Ściskam i dziękuję za wizytę u mnie !
Witam Lena...napatrzyłam się dziś na dzieci odrywane od matek ze łzami jak zielony groszek w ogródku u babci Marty;-) ale nie wiem co gorsze ...to że płacze czy to jak nie płacze bo myślisz ,że przecież nigdzie nie mogło być lepiej jak z mamą :)Natalka pierwsza stoi pod drzwiami nie daje buzi na "Do widzenia" nie robi "papa" a płacze gdy trzeba w przedszkolu zostawić kapcie i tak chodzimy od wczoraj Ja Ona Tygrys i Kapcie:) i fakt ...teraz częściej patrzę na zegarek:) trzymaj się ciepło będzie dobrze pozdr.Ania
Ojejku..
Trzymaj się ciepło i myśl pozytywnie!
Aniu,
dziekuje za słowa otuchy, Tobie też są potrzebne.
To dobrze, że Natalka chce chodzić, a buzi będzie jeszcze dawać :-)
Pasiakowa - dziękuję :-)
za rok dwa biegaja z radością do przedszkola, i złoszczą się, że za szybko się przyszło - to dopiero jest porażające...
Prześlij komentarz